Scriptie
Als voor mijn film leek het me ook goed om vanaf nul te beginnen voor mijn scriptie. Dit betekent dat ik snel moet handelen. We zijn ondertussen november en het wordt tijd om beslissingen te nemen en van start te gaan met het onderzoek. Wat me opviel in de twee verhalen die ik heb en ook zo in mijn vorige werken is het feit dat ik meestal me laat inspireren door wat er binnenin een mens speelt, “ the mental space”. Mijn masterfilm speelt zich dan ook hoofdzakelijk af in Noras mental space. Naast de mental space werk ik ook met herrinneringen. Ook dit is iets heel persoonlijk en mentaal en niet altijd een letterlijke vertaling van de werkelijkheid. Zoals ik al zei, werkte ik vaker met innerlijke onderwerpen maar ik heb nog nooit de mental space proberen te visualiseren. Doorom leek het me interessant me hier wat meer in te verdiepen en te onderzoeken. De mentale ruimte kan zich visualiseren aan de hand van verschillende factoren. Decor, geluid, kleur, sfeer en zelf aan de hand van personages. Bij dit laatste verwijs ik naar de film Ryan door Chris Landreth, die letterlijk de mentale toestand van de personage visualiseerd. Dit onderzoek zou me helpen bij het creëren van de mental space voor mijn personage. Graag zou ik ook een deelonderzoek doen naar herinneringen en hoe deze “in beeld”, alsook hoe ze in geluid kunnen vertaald worden. Flashbacks of herrinneringen worden vaak gebruikt binnen film. Eternal Sunshine of a spotless mind geregiseerd door Michel Gondry is een film die volledig gebaseerd is op herrinneringen. En het sucses van deze film is voor mij persoonlijk de speelse manier hoe ze met herrinneringen om gaan. Een origineel gebruik van mental space en herinneringen is wat mijn film kan maken maar ook wat het kan breken. Daarom leek het me interresant om me hierin te verdiepen en de beide “ruimtes”, zowel mental space als herinneringen onderzoeken wil ik inspiratie halen bij al bestaande werken zoals Eternal sunshine of a spotless mind en Ryan.
0 Reacties
Na de driedaagse in Nieuwpoort bleef ik wat verslagen achter. De meeste vragen die werden gesteld waren vragen die al eerder naar voor werden gebacht en waarvan ik dacht ze te hebben beantwoord. De driedaagse is bedoeld om ons nieuwe inzichten te geven over onze scriptie en onze masterfilm. Nieuwpoort had voor mij spijtig genoeg een omgekeerd effect. Door de vele vragen en feedback werd ik wat onzeker over mijn masterproject. Dit zorgde ervoor dat ik de vele vragen die er gesteld werden niet voor mezelf kon invullen. Ik raakte geblokeerd en er kwam maar geen vooruitgang in het uitwerken van mijn verhaal. Ook verloor ik de motivatie om verder te werken aan het project en was de boodschap van mijn film me ook niet meer duidelijk. Uiteindelijk besloot ik om mijn oorspronkelijk idee even opzij te schuiven. Dankzij een gesprek met een medestudent over mijn blokkage, kreeg ik een nieuw idee. Ze wees me er op dat ik “in de knoop” zat en dat ik in plaats van er aan “ te trekken” , ik de knoop moet ontwarren tot de kern. Ik kon de uitdrukking volledig begrijpen maar terzelfdertijd was ik deze ook aan het visualiseren. Met deze uitdrukking wou ik aan de slag als uitgangspunt voor mijn nieuw verhaal.
De eerste week van november was onze jaarlijkse driedaagse werksessie in Nieuwpoort. Hier wordt er aan de hand van een presentatie, een brainstormmoment en verschillende gastsprekers de mogelijkheid gecreëerd om nieuwe visies te ontwikkelen op het geheel van ons masterproject. Allereerst werd er van ons een pecha kucha verwacht, die we moeten presenteren aan zowel master als derde bachelor studenten. Die op hun beurt feedfback aan ons gaven. Deze was gepland voor de woensdag. Door omstandigheden werd de planning wat door elkaar gehaald. De presentaties van de derdejaars bachelors kwamen eerst aanbod en vervolgens de masters. Doordat ik een SLO ( specifieke leeraren opleiding) volg in Gent in avondonderwijs, miste ik de presentatie van mijn medestudenten. Dit zorgde er ook voor dat ik mijn presentatie moest houden voor de docenten terwijl de masters een masterclass hadden. Hierdoor miste ik wat feedback van zowel de derdejaars als mastersstudenten.
Pecha Kucha scriptie In mijn presentatie haalde ik mijn project van vorig jaar aan, De dansende kunst van emoties. Hieruit leerde ik dat ik moet oppassen voor uitstelgedra. Ik moet leren een planning opstellen en me daar aan houden. Ook moet ik grenzen bepalen maar moet ik echter wel oppassen dat ik niet te bekrompt ga kijken. Het is goed dat ik bij aanvang een brede kijk op het onderwerp heb, maar ik moet het optijd afbakenen. Je kunt niet alles lezen en bespreken in één scriptie. Tenslotte mag ik geen schrik hebben om op tijd hulp in te schakelen. Ik moet op tijd mensen vragen om mijn teksten na te lezen maar ook vragen om te helpen bij het onderzoek en bij het schrijven. Ik mag niet denken dat ik het allemaal alleen kan en moet doen. Voor mijn masterscriptie van 2016 wil ik graag en onderzoek doen naar het medium ‘animatie’ op zich. Waarom ik voor animatie koos, met deze vraag wou ik graag onderzoeken waarom het medium animatie geschikt is voor mijn masterfilm. Waarom men in het werkveld de kiest voor animatie en niet voor live action. Het gegeven ‘taboe’ is een grote factor waarom men vroeger vaak koos voor animatie in plaats van live action. Zelf loop ik al enkele weken met de vraag waarom ik persé voor animatie kies om mijn verhaal te vertellen en waarom ik dit verhaal wil vertellen voor mijn master animatie. Om die reden leek het me interresant me te verdiepen waarom er in de filmwereld wordt gekozen voor het medium animatie om een verhaal te vertellen. Feedback Na de presentaties bleven de docenten met nog enkele vragen zitten. De voorgelegde onderzoeksvraag was voor hen nog te vaag. Dit zorgt er voor dat het onderwerp nog te breed is. Ik moet mijn vraag concreter stellen en enkele onderliggende vragen opstellen. Ook was de link met mijn masterfilm niet duidelijk. Hoofdzakelijk waren er vragen betreffende mijn film. Zo was het nog steeds niet helder wat de betekenis achter mijn verhaal was en wat Teddy, de knuffel symboliseerde. Ook was er nog een onduidelijkheid over het einde van mijn verhaal. In de korte tijd die ik had met Geert Vangoethem duidde hij me nog op een onduidelijkheid die me tot denken zette. Mijn verhaallijn bestond uit Nora die een slechte ervaring ondervond en vervolgens ‘s nachts werd aangevallen door een onbekende duisternis. Geert wees me erop dat er geen duidelijke relatie was tussen de slechte ervaringen overdag en de duisternis overnacht. |
Hannah Santenseen Belgische animatie studente. Archieven
Maart 2018
Categorieën |